Hier word ik gelukkig van!

Na een GE-WEL-DIG weekend in Apia Paati vol met avontuur, prachtige uitzichten, gezellige kampvuren, slapen in een hangmat en Saramaccaanse danseressen begonnen we aan onze drukke, maar leuke week op Stichting Projecten.

Hier hebben we heel lang naar uitgekeken. Ons draaiboek op papier konden we eindelijk tot leven brengen. Ik had stiekem toch wel wat kriebels in m'n buik van de zenuwen toen we 's ochtends aankwamen op Stichting Projecten.

Een groep van 40 kinderen kwam vrolijk aan op het terrein van Stichting Projecten. Aan de gele poort hing er een groot doek waarop stond "Hier uitstappen!." De kinderen mochten hun tas in de kruiwagen werpen en mochten zelf met de kruiwagens hun tassen naar de verzamelplaats brengen. Daar werden ze kort even aan de Stichting voorgesteld. De leerlingen werden in groepen verdeeld en we werkten met een doorschuifsysteem.

Bij ieder van ons konden ze een activiteit uitvoeren. Bij elke activiteit hoorde een vlag in een bepaalde kleur. Na iedere activiteit kregen de leerlingen een papiertje met een bepaalde kleur op. Ze moesten dan zelf op zoek gaan naar de vlag/de activiteit in hun kleur.

Bij mij konden ze luisteren naar het verhaal "Blij met een ei" dat Margerie (onze begeleidster van Stichting Projecten) heeft geschreven. Voorlezen vind ik echt altijd heeeeel fijn om te doen en de kinderen genoten ook van het verhaal en van de interactie.

Toen alle groepen aan bod waren gekomen sloten we de voormiddag af met een leuke knutselactiviteit. Bij stichting projecten strijken ze de plastic gekleurde zakjes die je hier in elke winkel krijgt. De zakjes lijken dan op gekleurd papier. Zo creatief!

De leerlingen knipten hun handen uit en van die handen werd dan uiteindelijk een klaswerkje (een kip) gemaakt. Als we hen nadien vertelden dat het papier waarmee ze gewerkt hebben oorspronkelijk de gekleurde zakjes waren die ze van de winkel kennen, zetten ze hele grote ogen op. Geweldig, zo een reactie!

We bakten heerlijke pannenkoeken om de kinderen te verrassen en zwaaiden hen uit. De eerste groep was gepasseerd en zoals ze bij Stichting Projecten zeiden waren we "gedoopt" en klaar voor de volgende groepen die nog op de planning staan. 

Op onze stageschool gaat het er ook super aan toe. Anaïs en ik mochten de klas overnemen deze week. Niet voor enkele uurtjes, maar voor drie volledige dagen. De juf was ziek. Ik heb echt het gevoel dat ik op een korte periode nu wel heel veel aan het bijleren ben op vlak van klasmanagement. Anaïs en ik proberen ook heel veel uit. Sommige dingen werken helemaal niet en andere dingen dan juist weer wel. Niet altijd even gemakkelijk, maar wel heel leerrijk.

Tijdens het lesgeven ontdekken we nog veel nieuwe dingen over Suriname of zeggen de leerlingen soms grappige/leuke uitspraken. Ik kan het me nog levendig inbeelden hoe een leerling verbaasd met hele grote ogen vroeg hoe het kwam dat wij geen pom (een typisch Surinaams gerecht) kennen. Hij was er een tijdje niet goed van. Haha, oeps! Of toen er op een gegeven moment in de klas een libel rondvloog en Anaïs en ik er heel afwachtend naar zaten te kijken. Toen riep plots een leerling door de klas; "De juffies zijn bang van een libel!!" Zo zei een leerling ook eens tegen mij dat ik leuke "patta's" aan had. (Patta's zijn schoenen ontdekte ik later.) Op een woensdag had ik toevallig een rode rok aan met een wit T-shirt en een leerling kwam naar mij om te vragen of ik mee met hen ging gymen, want mijn outfit paste echt wel perfect bij hun gym-outfit (een rode broek met een wit T-shirt). Allemaal leuke (binnenpret)momentjes waar ik zeker nog vaak aan ga terugdenken ... daar ben ik van overtuigd!

Het mooiste moment tot nu toe was voor mij toen een leerling naar me toe kwam en me een tekening in mijn hand duwde. Op de tekening stond de leerlinge getekend en ik daarnaast. "Lieve juf Niki" had ze erbij geschreven. Als je goed kijkt naar de tekening zie je dat ze zelfs het T-shirt dat ik aan had die dag tot in de puntjes had uitgewerkt. Ze had echt heel veel moeite gedaan om mij en haar zo "realistisch" mogelijk te tekenen. Dat had mij echt geraakt. Ze was er echt wel even aan bezig geweest en ik kreeg de tekening op zo een onverwacht moment dat ik echt kippenvel kreeg. Dus bij deze verdient de tekening echt wel een mooi plaatsje op mijn blog. Hier word ik gelukkig van!

Na een geweldige week was het tijd voor een deugddoend verlengd weekend. We reisden helemaal naar Matapica om te kijken naar de zeeschildpadden die hun eieren op het strand legden. Wat waren de schildpadden gigantisch!! Zo ongelofelijk indrukwekkend. Echt de moeite waard! 

Ik heb nog geen seconde spijt gehad van mijn buitenlands avontuur. Het begint meer en meer tot me door te dringen dat dit weleens "de tijd van mijn leven" zou kunnen zijn ... Want, wauw!! Dit avontuur is me er wel eentje!!