Wat een zwaar afscheid!

Hey lieve lezertjes

Ja, ik weet het... het is weer veel te lang geleden dat ik nog een berichtje heb gepost. Maar ik heb natuurlijk wel een huishouden dat ik moet doen ;-) De afwas gebeurt niet vanzelf, ik moet mijn studio zelf kuisen, mijn kleren wassen en strijken, wat werken voor stage en tussendoor ook nog eens eten maken ;-) hahahahahaha een echte huisvrouw ik.

Wat vliegen de dagen hier voorbij. Het is nog maar een maandje en ik ben alweer thuis. Dat zal wel even aanpassen worden want hier doe ik alles zelf, kies ik wat ik wil eten, kies ik hoe laat ik wil eten, eigenlijk kies is gewoon alles zelf ;-) Maar natuurlijk kijk ik er ook naar uit om mijn familie en vrienden terug te zien!

Op stage gaat alles nog steeds alles prima. De kleuters zien me echt als hun juffie en komen me heel veel vertellen, knuffelen en kusjes geven. Ik merk dat de kleuters ook bezig zijn met mijn vertrek op de school. Ze vragen me heel vaak wanneer mijn laatste dag is, waar ik dan naartoe ga, of ik nog terug kom en of ik ze ga missen... mijn hartje breekt al als ik er nog maar aan denk om deze fantastische kinderen achter te laten.

In het begin had ik het wat moeilijk met de aanpassing. De kleuters hier in Suriname zijn veel drukker en luider dan de kinderen in België. De klas ziet er helemaal anders uit en de kinderen leren echt al wiskunde, taal, spelling en WO. Het was dus niet heel evident om mijn weg te vinden in de klas. Maar ik ben er wel in geslaagd om een echt juffie te worden voor de kleuters. Ik heb verschillende lesjes mogen geven en mogen overnemen. Zo heb ik een lesje wiskunde gegeven aan de kleuters. Dat was een zeer boeiende ervaring. De kleuters hadden allemaal hun werkschrift voor hen en moesten telkens de minste dieren aanduiden. Ik moest telkens zeggen 'kijk goed, trek een cirkel rond de minste dieren'. Ik ben enorm geschrokken dat zoveel kleuters dit al konden. Natuurlijk heb ik achteraf de oefeningen met mijn zorgkindjes samen gemaakt. Ik zie mijn zorgkindjes ook echt veranderen wanneer ik ze mee naar buiten neem en de oefening apart maak. Apart kunnen ze de oefening vanzelf. Laat ik de kindjes de oefening in de klas maken zonder begeleiding gaat het niet. Natuurlijk is het in de klas erg luid en zijn ze snel afgeleid. Ze zitten ook met 32 in de klas.

Nu mijn stage erop zit ga ik weer voltijds naar de stichting. Op de stichting komen er nu ook meer en meer kinderen. Dat is fijn! Zo kom ik toch nog in contact met kinderen. Helaas komen er geen kleuters naar de stichting. Dat is wel spijtig maar natuurlijk zijn de oudere kinderen weer een nieuwe ervaring die ik kan opdoen.

Nu ga ik eerst genieten van mijn weekje vakantie, mijn batterijen weer opladen en mij voorbereiden op de zelfstandige stage in België.

Wat ga ik mijn klasje, mijn juf en de school missen!!!! L

Lieve groetjes

Elisabeth xxxx